نماینده مجلس: دنبال ایجاد شبکه های خصوصی رادیو و تلویزیونی هستیم

 حجت الاسلام و المسلمین احمد مازنی با بیان دغدغه ها و رویکردهای کمیسیون فرهنگی مجلس گفت: اولویت ما اصلاح قوانین رسانه ای است و دنبال ایجاد شبکه های خصوصی رادیو و تلویزیونی هستیم.

روزنامه ایران در شماره یکشنبه نوشت: از آزادی رسانه ها تا کاهش فساد؛ این موضوع محور گفت وگو با رئیس کمیته فرهنگ و رسانه کمیسیون فرهنگی مجلس است. حجت الاسلام و المسلمین احمد مازنی، نماینده اصلاح طلب تهران در گفت وگو با «ایران»، از لزوم تغییر قانون مطبوعات و زمینه سازی برای تأسیس شبکه های رادیویی و تلویزیونی خصوصی در کشور سخن می گوید. اما در روزهایی که بحث دوگانگی برخورد با دو موضوع «فیش های حقوقی» در دولت و «تسهیلات خاص و املاک» شهرداری مطرح است، او هم گریزی به موضوع شهرداری می زند؛ جایی که خود یکی از امضاکنندگان طرح تحقیق و تفحص از آن است.

مازنی در توضیحاتش راجع به این تحقیق و تفحص تأکید می کند که نمایندگان امضاکننده نمی خواهند کل مسائل شهرداری را بررسی کنند اما اگر جلوی کار آنها گرفته شود، آنها مجبور هستند به مسائل دیگری مانند فروش تراکم و برخی روابط خاص هم وارد شوند. گفت وگوی«ایران» با این نماینده مردم در پارلمان را بخوانید.

**قرار بود در فراکسیون امید کمیته هایی ناظر بر کمیسیون های مجلس تشکیل شود که این اتفاق افتاد. برنامه شما در کمیته فرهنگی فراکسیون چیست؟
***کمیته فرهنگی و اجتماعی در فراکسیون امید تشکیل شده که متناظر با کمیسیون های فرهنگی، اجتماعی و آموزش و تحقیقات است. در اولین جلسه این کمیته هم سه نفر به عنوان هیأت رئیسه کمیته یعنی بنده، آقای محمدی نماینده تهران و دکتر بیگدلی نماینده خدابنده انتخاب شدند. بعد هم بنده رئیس این کمیته شدم. بنا شده که برنامه شورای سیاستگذاری اصلاح طلبان که برای لیست امید در انتخابات مجلس ارائه شده بود، در فصل فرهنگ در دستور کار قرار بگیرد.
ما از یک سو باید در این کمیته برنامه های انتخاباتی ارائه شده را بررسی کنیم و از سوی دیگر برنامه های کمیسیون ها را هم بگیریم و همسو با هم بر اساس این دو برنامه، یک سری تصمیماتی را اتخاذ کنیم.

**پس تا الان وارد جزئیات نشدید؟
***از زمانی که کمیته ها تشکیل شدند تا همین حد جلو رفته ایم.
**خودتان احساس می کنید با توجه به مسائل جامعه، در حوزه فرهنگ چه چیزهایی می تواند اولویت داشته باشد که شما می توانید در فراکسیون یا کمیسیون فرهنگی به آن بپردازید؟
***فکر می کنم در مسائل فرهنگی مطرح یکی بحث مطبوعات است که با عنوان لایحه جامع رسانه یا تحت هر عنوان دیگری باید مورد تدقیق و بررسی قرار بگیرد. این موضوع بسیار ضروری است که در مجلس پیگیری شود. یکی بحث قانون منع استفاده از ماهواره است که الان بیشتر جنبه سلبی دارد و نیاز جدی به تجدید نظر در آن حس می شود.
همچنین قانون اداره صدا و سیما که در کنار وضع قانون برای آن و ایجاد تمرکز برای این مجموعه در متمم قانون اساسی، صدا و سیما قانون ندارد و باید برای آن اقدامی صورت بگیرد. شاید از این مسیر امکان تأسیس شبکه های رادیویی و تلویزیونی خصوصی هم ایجاد شود. ما امیدواریم که بتوانیم در خلال همین موضوع راهی برای تأسیس شبکه های خصوصی هم باز کنیم و الان این نیازی است که جامعه دارد و خلأ آن در قانون ما احساس می شود.
**زمزمه این بود که این طرح، یعنی طرح اداره صدا و سیما کنار گذاشته شده است.
***کنار گذاشته نشده. الان حداقل به عنوان یک پیش نویس روی آن حساب می کنیم. این طرح اعلام وصول شد و آمده به کمیسیون فرهنگی و کمیسیون هم آن را ارجاع داده به کمیته فرهنگ و رسانه که من رئیس آن هستم و آنجا یکی از اولویت های اصلی ما بررسی همین طرح صدا و سیما است. در جلسه ای هم راجع به همین بحث قانون اداره صدا و سیما با مدیران سازمان داشتیم، مقرر شد آنها هم نمایندگان شان را معرفی کنند که این بحث جدی تر دنبال شود.
**کمیته فرهنگ و رسانه کمیسیون فرهنگی یا شخص خودتان راجع به این طرح چه نظری دارید؟ چون به هر حال به نظر می رسد طرح اداره صدا و سیما با وضعی که الان دارد، هیچ چیز خاصی ندارد که تغییری در شرایط ایجاد کند.
***من شخصاً معتقدم که باید نگاه ما به اداره رادیو و تلویزیون متحول شود. یعنی نگاهی که الان درباره صدا و سیما وجود دارد، یک نگاه بسیار قدیمی است که باید هر چه زودتر اصلاح شود. هم از نظر نرم افزاری و هم سخت افزاری. اما اینکه آیا این طرح قابلیت تغییر ایجاد کردن در اداره صدا و سیما دارد یا نه، باید گفت که فعلاً آخرین پیش نویس موجود همین طرح اداره صدا و سیما است. قطعاً در کمیته فرهنگ و رسانه کمیسیون اصلاح خواهد شد و قطعاً کمیته فرهنگی و اجتماعی فراکسیون امید هم در این مورد نظر دارد و آنجا هم بحث می کنیم. اهالی رسانه هم قطعاً نظری دارند که آن هم باید لحاظ شود.
**خب اهالی رسانه برای این همفکری باید اول دعوت شوند تا بتوانند نظر بدهند.
***هم می توانند نظرات خود را در تریبو هایی که دارند، مطرح کنند و هم ما آمادگی داریم که نظرشان را به ما منتقل کنند تا آنها را بررسی کنیم.
**اصولگرایان و اصلاح طلبان به شکل مشخصی نظر متفاوتی بر سر اداره صدا و سیما دارند. مثلاً در مورد موضوع تأسیس شبکه های خصوصی این تفاوت نظر آشکار است یا در مسائلی مثل مواضع فرهنگی، اجتماعی و سیاسی صدا و سیما این اختلاف نظرها کاملاً دیده می شود. با توجه به توازن نسبی که بین گروه های سیاسی در مجلس وجود دارد، می خواهید نظر عمومی نمایندگان را چگونه به این موضوع جلب کنید و به نقطه واحدی برسید؟
***من این طبقه بندی و صف بندی را خیلی قبول ندارم. شاید یک اصلاح طلب یا اصولگرا نظری متفاوت از آن چیزی که شما می گویید داشته باشد. اما معدل نظر اصلاح طلبان این است که باید تغییری ایجاد شود. اما در بین اصولگرایان هم طیف وسیعی داریم؛ از منتهی الیه سمت راست این جریان بگیرید تا طیف هایی که خیلی به اصلاح طلبان و دولت نزدیک شده اند. معدل مجلس دهم یک معدل عقلانی است و پیش بینی می کنم که نظر عمومی مجلس بر باز شدن فضای فرهنگی و اجتماعی کشور و تغییر رویه جدی در اداره صدا و سیما باشد. من نمایندگان محترم را دعوت می کنم به بازخوانی سیاست های اصل 44 قانون اساسی در این مورد.
**اصل 44 اشاره درستی است اما کامل نیست چون به هر حال ما در قانون اساسی هم می بینیم که اشاراتی به اداره صدا و سیما وجود دارد. آیا برای تغییر شیوه اداره نیازی به تغییر قانون اساسی نیست؟
***به نظر من نه. من معتقدم در اصل 44 ما یکسری مواردی داریم که قانون اساسی تصریح کرده که بخش خصوصی قادر به ورود به حوزه آنها نیست و مثلاً بحث اقتصاد کلان در آن مطرح است. آنجا از جمله به رادیو و تلویزیون اشاره شده. اصل 44 طبق ابلاغیه رهبر معظم انقلاب خیلی از موارد را از حیطه دولتی بودن خارج کرده، مثل بانکداری. من فکر می کنم با مشورت مجمع تشخیص مصلحت نظام و در صورت لزوم صلاحدید رهبر معظم انقلاب ما می توانیم بحث رادیو و تلویزیون خصوصی را مطرح کنیم یا حداقل شبکه هایی با مجوز صدا و سیما و نظارت آنها و مدیریت بخش خصوصی ایجاد شود.
می شود یک هیأت منصفه و یک هیأت نظارت برای این کار تشکیل داد. اما در کل، موضوع مشخص این است که وضعیت دولتی بودن تمام و کمال صدا و سیما دوام نخواهد داشت و تا الان هم مشخص شده که این شیوه مدیریت دیگر جوابگوی نیاز جامعه نیست. مجلس دهم هم این عقلانیت را دارد که چنین تصمیمی بگیرد.
**بجز این مورد یعنی تأسیس شبکه های خصوصی، فکر می کنید چه موارد دیگری هست که می شود در قانون اداره صدا و سیما به آن ورود کرد و آنها را مورد بررسی قرار داد؟
***یکی از مسائلی که در دیدار با ریاست محترم و معاونین محترم صدا و سیما در کمیسیون فرهنگی مطرح کردم، نحوه نظارت شورای نظارت بر صدا و سیما است. در قانون اساسی آمده که شورایی متشکل از نمایندگان سه قوه تشکیل می شود و نظارت می کند. استفساریه ای قبلاً از شورای نگهبان شده بود درباره نظارت بر انتخابات که آیا این نظارت استصوابی است یا استطلاعی؟ شورای نگهبان جواب داده که نظارت استصوابی است. بنده در آن جلسه عرض کردم که اگر نظارت شورای نگهبان بر انتخابات استصوابی است، نظارت شورای نظارت بر صدا و سیما هم استصوابی است.
این بحث نظارت شورای نظارت بر صدا و سیما هم به نظر من باید در قانونی که برای اداره این مجموعه نوشته می شود، به صورت استصوابی دیده شود. یعنی شورا باید بتواند بر مسائل سخت افزاری و نرم افزاری صدا و سیما نظارت داشته باشد و این نظارت هم همراه با اعمال نظر باشد که الان این گونه نیست و فقط نظر می دهند و هیچ الزامی به اجرای آن نظرات نیست. الان جلسات شورای نظارت فقط نشستن و گفتن و برخاستن است و ثمره اجرایی ندارد.
**در این دیدارهایی که با مسئولان صدا و سیما داشتید، آیا خود آنها هم معتقد به لزوم تحول در اداره صدا و سیما بودند یا خیر؟ اگر هم موافق تحول و تغییر بودند، چه نوع تغییری را مد نظر داشتند؟
***دوستانی که مدیریت صدا و سیما هستند، براساس شناخت من افراد توانمند و خوشفکری هستند و لزوم تحول و تغییر را هم درک کرده اند، اما برداشت آنها شاید این باشد که یکسری ممانعت های قانونی داشته باشند. این دوستان اعلام آمادگی کرده اند برای تغییر قانون که طبعاً هرگونه تحولی را نیز ما باید بتوانیم با تعامل دو طرفه محقق کنیم.
**تاکنون متوجه شده اید که در صدا و سیما علاقه برای تغییر چه اولویت هایی وجود دارد؟
***تا حالا ما یک جلسه با تمام دستگاه های فرهنگی در بالاترین سطح داشتیم که بیشتر ناظر به معارفه بود و نمی شود در این جلسات دریافت که چارچوب نگاه مدیران دستگاه های مختلف چیست. ضرورتاً باید این جلسات ادامه پیدا کند. من از آن جلسه نتوانستم دریابم که اولویت های مد نظر دوستان ما در صدا و سیما چیست، بلکه بیشتر احساس کردم که نگاه سازمان صدا و سیما به مجلس نگاه بجایی است که باید پشتیبانی مالی و کمک بودجه ای به آنها بکند. مثلاً مقایسه می کردند بودجه خود را با بی بی سی فارسی که تنها یک شبکه است و فلان مقدار بودجه دارد و ما با شبکه های بسیار متعدد چنین بودجه متناسبی نداریم.
بیشتر مدیران صدا و سیما از ما درخواست بودجه می کردند و تأکید داشتند که مشکل این مجموعه مشکل مالی است. اما من معتقدم که چنین نیست و در جلسات بعدی که برخی کارشناسان صدا و سیما برای بررسی برنامه ششم آمده بودند، من عرض کردم که مشکل شما این است که به دلیل وابستگی به بودجه نفت و انحصار رشد نمی کنید و به لحاظ سنی در دوران نوجوانی و آغاز بلوغ باقی مانده اید. چرا که رشد زمانی اتفاق می افتد که رقابتی وجود داشته باشد و تا رقابت نباشد، کار به صورت راکد پیش می رود.
**البته بحث مهم تر راجع به کل فضای رسانه ای است که نوعی انسداد در آن دیده می شود. این انسداد هم جاهایی خود را با شدت و ضعف هایی نشان می دهد و جاهایی نیز که خود را نشان نمی دهد، ترس آن همراه اهالی رسانه است. با توجه به این موضوع الان نقطه ضعف و پاشنه آشیل قانون مطبوعات را در چه مواردی می بینید؟ دولت هم لایحه نظام جامع رسانه را در این خصوص دارد که تاکنون مورد انتقاد جمع قابل توجهی از اهالی رسانه بوده. آیا این لایحه هم به صورت کارشناسی مورد بررسی شما قرار گرفته است؟
***یکی از اولویت های کمیته ما در کمیسیون فرهنگی بررسی همین لایحه جامع رسانه است. من اتفاقاً این را دادم به یکی از مشاوران مان که روی آن مطالعه کند. گزارش ابتدایی که ما از این مشاوره دریافت کردیم، این بود که اگر این قانون از اول نوشته شود بسیار بهتر است تا ما آن را بخواهیم اصلاح کنیم و تغییر بدهیم. این البته یک طرحی است که از مجلس نهم باقی مانده است. آنچه که مسلم است، قوانین موجود برای جامعه ایران که جامعه ای با ریشه فرهنگی است و یکی از اصول انقلاب آن رسیدن به آزادی بوده و قانون اساسی آن هم بر این موضوع تأکید دارد، هیچ هماهنگی ندارد. یعنی شبیه همان قانون منع استفاده از ماهواره بیشتر نگاه سلبی دارد. بنابراین حتماً قانون باید اصلاح شود و رویکرد آن هم باید تقویت آزادی بیان باشد.
ما از اول انقلاب هر چه که فاصله گرفتیم، بیشتر از اینکه نگران آزادی باشیم، نگران تمرکز قدرت بودیم. چون آسیب هایی از اول انقلاب دیده شد از فضای آزاد که نگرانی هایی را ایجاد کرد. ما از انقلاب هر چه جلوتر آمدیم، هنوز نگران همان مسائل بودیم و در آزادی و مطبوعات مان با همین نگرانی جلو رفتیم. اینها بیشتر ما را به سمتی برده که بیشتر توان مان را صرف کنترل و تمرکز بکنیم، در حالی که در دنیای امروز در درازمدت ، آسیب های کنترل افراطی، بیشتر از آسیب هایی احتمالی آزادی است . بنابراین قانون مطبوعات ما باید از حالت سلبی خارج شود و به سمت توسعه آزادی ها حرکت کند و به برخی استانداردهای بین المللی نزدیک شود.
**برخی معتقدند یک نکته آزاردهنده مراکز متعدد تصمیم گیر برای مطبوعات هستند که در همین قضیه یالثارات نمونه آن به روشنی دیده شد. زیرا موضع هیأت نظارت بر مطبوعات وقوه قضائیه همسو نبود. برای رفع چنین دغدغه ای چه تدبیری اندیشیده اید؟
***به نظر من مشکل ما در این حوزه بخشی مربوط به خلأ قانونی است و بخشی هم ترس تاریخی که گفتم از آزادی داریم. این نگرانی ها مهم ترین زمینه ورود دستگاه های دیگر به موضوع مطبوعات است و حتی دیده ایم محدودیت هایی ایجاد شده که حتی در قانون هم وجود ندارند.
من فکر می کنم بستن روزنامه و توقیف رسانه بدون ترتیباتی که در قانون پیش بینی شده، بدون حضور هیأت منصفه، قانونی نیست و سلیقه ای است. حتی ممکن است افراد موافق این روند به بندی از قانون هم استناد کنند اما آنچه که روح قانون مطبوعات می گوید، این نیست که هر جا دوست داشتند براساس سلیقه خود رسانه ای را ببندند یا به رسانه دیگری مجوزهای خاص بدهند. این رفتار سلیقه ای در درازمدت اعتماد را از حاکمیت سلب می کند و طلب این اعتماد در شرایط خاص برای نظام خوب نیست. به هر حال ما باید از جایی بر آن ترس تاریخی فائق آییم و موضوع آزادی و اجرای قانون را جدی تر دنبال کنیم.
**شما یک قسمت از ماجرا را گفتید که درست هم هست، اما کامل نیست. در 4-3 ماه اخیر ما با موضوعی با عنوان فیش های حقوقی مواجه بودیم که اقدامات رسانه ای در قبال آن را دیدیم. بعد می رسیم به موضوع مشابهی در همین اواخر در شهرداری تهران که منجر به فرامین خاصی می شود و نهایتاً برخورد با رسانه ها هم انجام می شود. به نظر می رسد که این دیگر ترس از آزادی و مخدوش شدن امنیت نیست. تعبیر شما از این وضعیت چیست؟ چقدر برای استفاده شخصی و جناحی از قانون در این معادلات نقش قائل هستید؟
***من چند تا نکته را بگویم که منصفانه باشد. اول اینکه ما برای مبارزه با فساد نباید متأثر از موج ها عمل کنیم. من قبلاً مطلبی را با عنوان فیش های نجومی و موج های هجومی نوشتم و گفتم که انگار مملکت برنامه ندارد و باید موجی درست شود که بعد کسانی بخواهند به سمت یک موضوع بروند و آن را مدیریت کنند. حال آنکه ما باید برای این چیزها برنامه داشته باشیم. یکی از مسائل موضوع فساد است که در آن مسأله این نیست که یک نفر حقوقش چند برابر یک کارمند معمولی است. مسأله، خانه های سر به فلک کشیده و حساب های بانکی خارج از کشور و پول هایی است که معلوم نیست چطور جابه جا می شوند. ما برای اینها قانون نداریم.
**اگر برگردیم به موضوع رسانه، فکر می کنید اگر قانون رسانه های ما درست بود، چقدر از این ماجراها رخ نمی داد؟
***قطعاً خیلی تأثیر می گذاشت. اما حرف من خیلی فراتر از رسانه است. حاکمیت باید برای مبارزه با فساد و ایجاد عدالت اجتماعی برنامه داشته باشد. اگر یک جایی نقصی بوده، باید ببیند که کجا نقص داشته است. بنابراین نباید موجی رفتار کنیم. یک خبری در یک سایت می گذارند و این، همه چیز را به هم می ریزد. مسأله بعدی این است که برای مقابله با فساد نباید جناحی و سیاسی برخورد شود. به هر حال خون شهدا پای این مملکت ریخته شده و آنها ما را نمی بخشند اگر اهمال کنیم.
**این اتفاق می افتد؟
***قطعاً می افتد. نه در همه جا اما آنقدر زیاد است که احساس خطر بکنیم و نیازمند هشدارهای جدی باشیم. مسأله بعدی هم از نظر من این است که باید بین آگاهی بخشی و افشاگری تفاوت قائل باشیم. آگاهی دادن این است که مسأله ای مطرح می شود و بعد از آن کار به بررسی های فنی و حقوقی سپرده می شود. اتفاقاً ما از همین منظر وارد بحث تحقیق و تفحص از شهرداری شدیم و امیدواریم که تبرئه شوند و مشکلی نباشد. بعد هم که نتیجه را به دادگاه بدهیم، نتیجه آن تبرئه شهرداری باشد. اما اگر نتیجه چیز دیگری بود، نباید نگاه ما سیاسی باشد. نه اینکه از ابتدا در رسانه ها متهم، مجرم قلمداد شود و برای او اجرای حکم هم بکنند. این مسأله است که نشان می دهد دعوای ما مبارزه با فساد نیست و دعوای دیگری در حوزه سیاسی است. مسأله دیگر این است که اگر جایی اتفاقی افتاده و گزارشی از آن منعکس می شود که مثلاً گفته می شود در شهرداری به نظر می رسد فلان اشکال وجود دارد، اگر از همان ابتدا شهردار محترم یا هر مسئولی می آمد و از رسانه تشکر می کردند و اشکالات را تذکر می دادند، بسیار بهتر از وضعیت فعلی است. این اتفاق نیفتاد و در حالی که برخی از نمایندگان مجلس و از جمله بنده با نگاه منصفانه به دنبال تحقیق و تفحص هستند، به جای همراهی می بینیم که دارد یکسری جنجال های رسانه ای آغاز می شود. این موضع را با مسائل دیگر مقایسه می کنند، علیه آن فضاسازی می شود و خیلی کارهای دیگر. من کسی را متهم نمی کنم اما با این شلوغ کاری این شائبه ایجاد می شود که می خواهند جای دیگری خلاف بزرگ تری را بپوشانند. من به مسئولین محترمی که در مظان این موضوع قرار دارند، هشدار می دهم که اگر نگذارند نمایندگان به وظیفه قانونی و منصفانه خودشان عمل کنند، آن وقت طرح تحقیق و تفحص گسترده تر مطرح می شود. وقتی گسترده تر شد، مسائل فراتر از اینها خواهد رفت.
**گسترده تر یعنی چه؟
***به هر حال این تحقیق و تفحص محدود است و سه بند دارد. هر سه بند فقط مربوط و محدود به املاک است. اما درغیراین صورت می رویم بحث تراکم ها و مجوزهای خاص صادر شده در شهرداری و روابط خاص میان برخی پیمانکاران و مدیران را هم بررسی می کنیم.
**چرا الان مطرح نکرده اید؟
چون تحقیق و تفحص باید محدود به موضوع مشخصی شود که نتیجه مشخصی هم حاصل گردد، اما ما تعارف با هیچ کسی نداریم و این هیچ ربطی به این ندارد که حرمت مسئول محترمی را بخواهیم زیر سؤال ببریم. اما از آن سو هم چون معتقدیم قسمت اعظم نظام ما سالم است و برخی جاهای ناسالم چهره آن را خراب می کنند، نمی خواهیم اجازه دهیم که برخی افراد خاص رفتارهای رسانه ای ما را از جاهای دیگری مدیریت کنند.
**تا الان هیچ فشاری در این خصوص به نمایندگان متقاضی تحقیق و تفحص وارد شده است؟
***تاکنون منصفانه می گویم که اصلاً فشاری نبوده است که بخواهیم کار را متوقف کنیم. نظرات مختلفی تا الان بوده اما در مقام مشاوره برای این طرح.
**یک سؤال که از شما به عنوان نماینده می توان پرسید این است که چرا برای موضوع فیش های حقوقی تحقیق و تفحص نکردید؟ آیا این دوگانگی نیست؟
***تحقیق و تفحص جایی مطرح می شود که آدم احساس می کند مرجع نظارتی دیگری رسیدگی نمی کند. ما در قضیه فیش ها دیدیم که سازمان بازرسی ورود کرده و دیوان محاسبات هم وارد شده است. بجز این مرکز پژوهش ها و رسانه ها هم فعال بودند و مهم تر اینکه خود رئیس جمهوری وارد شد و رسیدگی هم کرد. اما در موضوع شهرداری این گونه نبود. من اولین مصاحبه ای که کردم، این بود که شهرداری در درجه اول مربوط به شورای شهر است و این شورا باید بررسی کند و بعد از آن نوبت سازمان بازرسی می شود و اگر بعد از آن دیدیم که نیاز به دخالت نظارتی مجلس است، وارد می شویم. بعد از آن ما دیدیم آنچه که مطرح شده، این گونه است که برخی از اعضای شورا هم نیاز به بررسی و نظارت دارند و باید رصد شوند و بنابراین احساس کردیم که باید ورود کنیم.
**یک مقدار از بحث رسانه ها دور شدیم. به هر حال رسانه ها به عنوان مهم ترین ابزار در بحث مبارزه با فساد در برخی نظریات مطرح می شوند. الان برخی فشارها انگیزه های رسانه ای را برای مبارزه با فساد کم می کند که قطعاً تأثیر سوئی در این زمینه دارد. ما بحث مان درباره فساد ناظر به همین موضوع است و اینکه برای پایان این فشارها آیا اصلاً کاری می توان کرد؟
***ببینید، اگر کسی برای خودش رسالتی قائل باشد، طبعاً باید انتظار ناملایمات را داشته باشد و مشغول حاشیه ها هم نشود. به هر حال مطبوعات به عنوان قسمتی از ارکان فرهنگی جامعه برای خودشان رسالتی قائل هستند و طبعاً باید انتظار یکسری مسائل را هم داشته باشند. این مسائل با سرعت و یک شبه حل و فصل نمی شود. از آن طرف هم البته باید خود رسانه ها با پرهیز از جوسازی به قانون هم تمکین کنند. زمانی در قبل از انقلاب مصاحبه ای از یکی از قاریان برجسته و فقید مصری را خواندم که از او پرسیده بودند چطور قاری شدی؟ او هم پاسخ داده بود که یک نفر مهندس می شود، یک نفر راننده می شود، من هم قاری شدم. نگاه به کارهایی مانند روزنامه نگاری، روحانیت و امثال اینها نباید این طور باشد. اینها دارای رسالتی هستند که فراتر از یک شغل معمولی می باشند.
منبع: روزنامه ایران / 28 شهریور 95
اول**1577 دبیر: حسن حسین زاده

نیم نگاه

اگر نگذارند نمایندگان به وظیفه قانونی و منصفانه خودشان عمل کنند، آن وقت طرح تحقیق و تفحص از شهرداری گسترده تر مطرح می شود
بحث قانون منع استفاده از ماهواره، بیشتر جنبه سلبی دارد و نیاز جدی به تجدید نظر در آن حس می شود
ما امیدواریم که بتوانیم راهی برای تأسیس شبکه های خصوصی هم باز کنیم و الان این نیازی است که جامعه دارد و خلأ آن در قانون ما احساس می شود
حتماً قانون باید اصلاح شود و رویکرد آن هم باید تقویت آزادی بیان باشد. ما از اول انقلاب هر چه که فاصله گرفتیم، بیشتر از اینکه نگران آزادی باشیم، نگران تمرکز قدرت بودیم